5 December

Het was een koude, regenachtige dag. Rond de namiddag vloog ik naar mijn favoriete plek, namelijk het DLC café in Soest. Een restaurant dat naast het treinstation zit, en waar veel jonge meiden en jongens een drankje doen aan het einde van de dag. 

Vanuit de boom tegenover het station keek ik op het overdekte terras van DLC. Ondertussen zaten er twee meisjes al aan hun tweede fles wijn. 

Ineens begon het heel hard te regenen, ik vloog op de meisjes af, en ging naast hun op de grond zitten, lekker warm en droog. Ze hadden diepgaande gesprekken, dat kon ik al vanuit de boom zien. Het blonde meisje huilde zo nu en dan uit op de schouder van de ander. 

Op de een of andere manier trok het blonde meisje met die enorme blauwe ogen, heel erg mijn aandacht.

Ik was nieuwsgierig naar haar geworden, waarom was ze zo verdrietig? Was er wat gebeurd? Wat was er gebeurd?

Een uur later namen de meisjes afscheid van elkaar en liepen ze richting de parkeerplaats. Het meisje met bruin haar werd opgehaald, door, ik denk, haar vader. En het blonde meisje stapte op haar scooter. Ik vloog achter het blonde meisje aan en volgde haar op de weg naar huis. Het begon te onweren en het regende erg hard, ze reedt niet meer recht en had duidelijk genoeg gedronken. 

Gelukkig, vijf minuten later, reed ze een lang pad op en kwam ze thuis. 

Ik vloog om het huis heen want ik was nog steeds zo nieuwsgierig waarom ze nou zo verdrietig was. Ik zag een grote overdekte veranda, waar de openhaard brandde en de deur naar de keuken was open. Haar ouders zaten aan de bar van de keuken samen met haar broer. Ik ging in de opening staan en luisterde hoe het blonde meisje binnenkwam. 

Haar moeder keek haar boos aan, en zei meteen: ‘’waar denk jij dat je vandaan komt? Je bent een uur te laat voor het eten’’. Het meisje reageerde niet op haar moeder en gaf haar vader en broer een kus. Haar vader maakte haar favoriete gerecht: een tosti, gebakken in de pan. 

Haar moeder keek boos toe naar haar vader. De sfeer was gespannen. 

Op een gegeven moment klapte de bom. Het meisje schoot uit haar slof, stond op en begon te schreeuwen. Het was duidelijk dat haar al lange tijd iets dwars zat en dat ze het niet langer kon ophouden. Ik kon niet goed horen waar de ruzie over ging, maar die ruzie ging nog lang door en eindigde erin dat haar ouders enorme ruzie kregen en dat haar vader die nacht beneden op de bank sliep. 

De volgende ochtend vloog ik weer naar de keukendeur. Hoe zou het met haar en haar familie zijn? Haar vader had ontbijt gemaakt voor haar en zo zaten ze samen aan de keukentafel. Een half uur later, liep haar moeder met een koffer en haar broer met een koffer zo de deur uit. Het meisje en haar vader keken er geeneens naar om. 

Het voelde dat het tijd was om te gaan, ik vloog terug naar mijn nestje en ging lekker slapen. Vier maanden later, zag ik het meisje weer voorbijrijden op haar scooter. Ik vloog weer achter haar aan. Ze reed het pad op en liep achterom. Ze gaf haar vader een kus, ging aan de welbekende keukenbar zitten en trok een fles rosé open en schonk twee glazen in. Samen zaten ze de hele avond te lachen maar vooral te genieten. Overigens heb ik haar moeder en broer nooit meer teruggezien in dat huis. 

Newsflash!

SAVE THE DATE – PREMIUM COLLECTIE TYPICAL JILL

Eindelijk! Daar is het dan. Na lang wachten, is de premium collectie van Typical Jill eindelijk daar. Vanaf 18 april is deze collectie alleen maar te koop in de winkels van Studio Jill en online op http://www.studiojill.nl.

Typical Jill
Typical Jill is een merk van Jill en haar vader. Drie jaar geleden is zij dit begonnen en zijn haar eigen ontwerpen werkelijkheid geworden. De collectie was snel uitverkocht. Haar vader heeft het daarna opgepakt omdat Jill zelf te druk was met haar studie. Maar, het bleef kriebelen en Jill bleef zich maar bemoeien met haar eigen
staat voor stoer, sexy en jong. Elke week komen er nieuwe items binnen die jij in je kast wilt hebben!

Van het schetsboek in je kast

In de tussentijd is ze niet stil blijven zitten. Ze heeft schetsboeken vol met ontwerpen. Die ontwerpen heeft ze het afgelopen jaar uitgewerkt en dat is nu uitgelopen tot een gehele zomercollectie.
Er zitten te gekke shirts met verschillende prints bij, leuke zomerjurkjes, rokjes en blousen. Dit is een premium collectie, wat wilt zeggen dat er van alles maar een beperkt aantal stuks te koop is.

Who am I?

Be unique

– the world is yours –

Het grappige is, is dat ik van mijzelf al een merk ben. Een aantal jaar geleden heb ik van mijn naam mijn merknaam gemaakt. Ik verkoop en maak kleding onder de naam Typical Jill.

Al van jongs af aan ben ik een creatief persoon geweest, en altijd bezig met de mode. Mijn vader nam mij altijd mee naar inkoop, of mee naar het buitenland naar alle textielfabrieken. Sindsdien ben ik altijd ontwerpen gaan schetsen in mijn schetsboek.

Toen ik eindelijk 18 was, had ik drie dikke boeken vol ontwerpen. Samen met mijn vader ben ik naar Italië gereisd, waar we mijn eerste collectie hebben gemaakt. Al mijn schetsen zijn werkelijkheid geworden, en binnen no time was mijn eerste collectie uitverkocht! 

Sindsdien ben ik iets minder actief geworden aangezien school erg druk werd, maar zodra school is afgerond, zal Typical Jill nog groter worden dan dat het al is. 

Column

Het verband tussen de aanslag in Utrecht en Jesse Klaver

Weet je wat mij nou zo irriteert, Jesse Klaver die de wijsneus gaat uithangen terwijl er net iets ergs is gebeurd in Utrecht.

Het zal jullie allemaal vast niet ontgaan zijn. Afgelopen maandag, 18 Maart 2019 is er iets vreselijks gebeurd in ons land.

Het moment waarop ik hoorde wat er aan de gang was, weet ik nog goed. Ik was bezig met een opdracht samen met vriendinnen. We zaten lekker te werken en te kletsen, tot op een gegeven moment onze telefoons alle drie tegelijk afgingen met dit vreselijke nieuws.

Ik kon het maar niet geloven, gebeurt zoiets echt? In ons land?

Gedurende die dag, bleef ik het nieuws nauwgezet volgen. Ik refreshte mijn nieuwspagina bijna elke seconde. Ik was zo benieuwd wie dit nou had gedaan. Toen er uiteindelijk een foto werd vrijgegeven van deze vreselijke persoon, kreeg ik een rilling over mijn hele lichaam. Wat een griezel.

Een paar uur later zag ik een tweet voorbij komen van Jesse Klaver met daarin de foto van de verdachte en een tekst met daarbij:

‘’ Schandalig, waarom heeft de mogelijke verdachte geen balkje voor de ogen en staat zijn achternaam en afkomst erbij? Dit is stigmatiserend en moeten we niet willen, @groenlinks gaat kamervragen stellen. Racisme van de politie! Etnisch profileren mag niet!’’.

Hij heeft vast ergens gelijk, maar op het moment dat ik dat las, werd ik zo boos. Boos op Jesse, boos op die man! Ik kon het daarom ook echt niet geloven dat de heer Klaver zoiets schreef. Wat dacht hij wel niet op dat moment? Er zijn mensen overleden door die man, de hele wereld moet weten hoe die man eruit ziet, daar hoeft echt geen balkje voor!

Ook vond hij het nog nodig om van de situatie gebruik te maken, om nog even te melden dat forum van Democratie die dag ook smerig politiek bedreef. Die man zit met zijn gedachtes totaal bij de verkeerde dingen op dat soort momenten.

Ergens was ik altijd een beetje fan van Jesse Klaver, maar doordat hij die dag zo harteloos kon zijn, zal ik nooit, maar dan ook nooit meer op hem en zijn partij stemmen.

Ontwerp een vergelijkbare site met WordPress.com
Aan de slag